Chronemika, czyli czas w obsłudze klienta
Nie zawsze szybko znaczy najlepiej. Czas w obsłudze klienta i odpowiednie nim zarządzanie to jedna z najbardziej niedocenianych inwestycji w wysoką jakość obsługi.
Grzeczność w komunikacji (czyli kultura na drodze)
Nieważne czym jeździsz. Nieważne czym będziesz jeździć za 5 lat. W każdym aucie i tak najbardziej liczy się wnętrze. Czyli Ty i Twoja kultura na drodze. Jeśli z drogowym savoir-vivre’em Ci nie po drodze – słoma i tak wystaje Ci spod nadkoli.
Dobrze wychowani o pieniądzach nie dyskutują?
Niby „pieniądze szczęścia nie dają”, ale „…i jeszcze raz pieniędzy!”. Niby wstyd pochylać się nad czymś tak przyziemnym, ale „oby starczyło do pierwszego”. Niby wielu rzeczy „nie robimy dla pieniędzy” ale jednak „za coś rachunki trzeba płacić”. O pieniądzach chcemy i nie chcemy mówić. Pożądamy ich i boimy się. Jesteśmy z nich dumni i wstydzimy się.
Bohater potrzebny od zaraz
…do pary.
Cisza i przekrzykiwanie – co lepsze?
Zauważyliście, że tym, co powoduje największy dyskomfort w spotkaniach online są dwa przeciwstawne stany?
Halo, tu Ania
Czy wystarczy się tak przedstawić, dzwoniąc do kogoś? I czy trzeba?
Od pergaminu do e-maila
Bez względu na to czy napisałaś/-eś w życiu choć jeden papierowy list, czy jesteś zagorzałym tępicielem e-maili – przeczytaj. Możesz się zdziwić, jak wiele wspólnego ma kultura korespondencji z „nowoczesnych” maili z tą z tradycyjnych listów. I może docenisz: dziś Międzynarodowy Dzień Listonoszy😊
Domówka – instrukcja obsługi
Aktualnie jedna z nielicznych legalnych okazji do świętowania karnawału. A ponieważ kawałek nam go jeszcze zostało, przypominam o kilku zasadach domówki. Towarzyskich, nie sanitarno-epidemicznych.
Pracowe znajomości, biurowe przyjemności
Jak o nie dbać w dobie pracy zdalnej i społecznej izolacji? Bo nie tylko pracą człowiek żyje, a te wszystkie kawki, służbowe lunche i – ludzie, przede wszystkim – są najważniejszym benefitem wielu prac. Zadbajmy o „pakiet socjalny” na te trudne czasy.
Co się należy babci i dziadkowi
W razie kręcenia nosem na poniższe – przypominam uprzejmie, że jeszcze sto lat temu grzeczność dla seniorów wyrażano na przykład przyklęknięciem przed nestorką rodu na powitanie. I całowaniem w dłoń/pierścień (tak, kobiety też). A może i dziś do babci i dziadka zwracacie się w trzeciej osobie?
